พระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว
นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอพระผู้มีพระภาคเจ้าโปรดประทานพระวโรกาส
ทรงแสดงธรรมโดยย่อแก่ข้าพระองค์ ซึ่งข้าพระองค์ได้ฟังแล้ว
พึงเป็นผู้ผู้เดียว หลีกออกจากหมู่ ไม่ประมาท มีความเพียร มีใจเด็ดเดี่ยว
อยู่เถิด.
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนราธะ สิ่งใดแลเป็นนิโรธธรรม
เธอพึงละความพอใจ ความกำหนัด ความกำหนัดด้วยสามารถ
ความพอใจในสิ่งนั้นเสีย ดูก่อนราธะ อะไรเป็นนิโรธธรรม ? ดูก่อนราธะ
รูปเป็นนิโรธธรรม เธอพึงละความพอใจ ความกำหนัด ความกำหนัดด้วย
สามารถความพอใจในรูปนั้นเสีย เวทนาเป็นนิโรธธรรม ฯลฯ สัญญา
เป็นนิโรธธรรม ฯลฯ สังขารเป็นนิโรธธรรม ฯลฯ วิญญาณเป็นนิโรธธรรม
เธอพึงละความพอใจ ความกำหนัด ความกำหนัดด้วยสามารถ
ความพอใจในสิ่งนั้นเสีย.
จบ นิโรธธรรมสูตร
จบ อายาจนวรรค

อรรถกถาอายาจนวรรคที่ 3

ข้อความต่อไปนี้ง่ายทั้งนั้น. แท้จริงพระราธเถระนี้ ชื่อว่าเป็น
พระเถระผู้เฉียบแหลม. เพราะทอดพระเนตรเห็นพระเถระนี้ เหตุการณ์
ที่ละเอียดจึงปรากฏแก่พระผู้มีพระภาคเจ้า. ด้วยเหตุนั้นพระผู้มี-
พระภาคเจ้า จึงทรงแสดงธรรมแก่พระราธะนั้น โดยนัยต่าง ๆ. เมื่อเป็น

เช่นนี้ในราธสังยุตนี้ 2 วรรคข้างต้น พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงไว้
ด้วยอำนาจการถาม.
วรรคที่ 3 พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสด้วยอำนาจการทูลขอ
จบ อรรถกถาอายาจนวรรค ที่ 3

รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้คือ